تحلیلی فقهی بر حمایت از غیرنظامیان در جنگ‏ها و مخاصمات مسلحانه

حمایت از افراد غیرنظامی مانند زنان، کودکان و بیماران در جنگ‏ها و مخاصمات مسلحانه از اصول بینادین و ثابت فقه امامیه است. بر اساس این اصل فقهای شیعه معتقدند هنگام جنگ‏ها رزمندگان اسلام باید در حمله به اهداف نظامی باید چنان دقتی به عمل آورند که به افراد و اهداف غیرنظامی و افرادی که در جنگ مشارکتی ندارند، آسیب و صدمه‏ای وارد نشود. این مساله در آیات و روایات متعدد مورد تاکید قرار گرفته است و این مقاله در صدد پاسخ به این سوال است که این آیات و روایات چگونه بر لزوم حمایت از این گونه‏ افراد دلالت دارند؟ همچنین در این مقاله به این سوالات نیز پاسخ داده می‏شود: 1. حکم فقهی تعرض به زنان و کودکان و افراد غیرجنگجو در زمان جنگ چیست؟ حرمت یا کراهت؟ 2.  آیا مصونیت نفس و جان غیرجنگجویان در جنگ‏ها منحصر به افرادی است که فقها بدان اشاره کرده‏اند یا اینکه بجز آنها، افراد دیگری نیز می‏توان در زمره آن دسته دانست که تعرض و حمله به آنها جایز نیست؟ 3. شرایط استثنایی که فقها اجازه داده‏اند افراد غیرنظامی مورد تعرض و حمله قرار گیرند چه مواردی است؟.