بررسی استدلالی حکم فقهی خوافشایی مراجعان در جلسه مشاوره و درمان

علم یا فن فقه به بررسی رفتارهای گوناگون انسان از جهت انطباق یا عدم انطباق آن با شریعت اسلامی می‏پردازد. یکی از موضوع‏های اجتماعی که لزوم بررسی فقهی را طلب می‏کند، مشاوره و درمان‏گری روان‏شناختی است. فرایند مشاوره از مراحل و اجزاء گوناگونی تشکیل شده و اهمیت بررسی فقهی کلیت، مراحل و فرایندهای آن در فضای جامعه اسلامی قابل انکار نیست. خودافشایی (self cluser) از جمله موضوع‏های مهم در فرایند مشاوره و درمان‏گری حرفه‏ای به شمار می‏رود. در مقاله حاضر به موضوع‏شناسی و بررسی استدلالی حکم فقهی خودافشایی، بر اساس ادله شرعی و عقلی پرداخته‏ایم. نتیجه پژوهش نشان می‏دهد خودافشایی در مقام مشاوره و درمان، عقلا و شرعا مجاز، بلکه در موارد خاصی واجب است و دلایلی که به سود حرمت یا کراهت آن ممکن است اقامه شود ضعیف است. هم‏چنین اثبات شد خودافشایی باید در محدوده موضوع‏های مرتبط با مشاوره و درمان بوده تشخیص مقدار و چگونگی آن بر عهده مشاور و درمان‏گر است.