تکامل صفات Astragalus بخشه Incani DC. (تیره باقلائیان) بر اساس نشانگرهای هسته ای و کلروپلاستی

بخشه Incani یکی از بخشه های غنی از گونه ی Astragalus است که در جنوب اروپا، شمال آفریقا، ترکیه، ایران، آسیای مرکزی و قفقاز پراکنش دارد. 92 گونه از 140 گونه این بخشه با استفاده از نشانگرهای هسته ای ITS و کلروپلاستیrpl32-trnL(UAG)، معرف تنوع ریخت شناسی و توزیع جغرافیایی گسترده مورد آنالیز قرار گرفتند. آنالیز شبکه همسایه، دو دودمان اصلی نشان دهنده پراکنش بیوجغرافیایی این بخشه را نشان داد. این آنالیز الگوی پراکنش شرقی-غربی، که معرف یک شکاف تبارزایشی بین دودمانهای شرقی و غربی است را آشکار کرد. اجتماع بزرگی (دودمان II) شامل اکثریت گونه های بخشه Incani از غرب و شمالغرب ایران و ترکیه بعلاوه A. incanus و A.monspessulanus، که هردو محدود به جنوب اروپا هستند و تنوع زیادی از گونه ها را نشان می دهند، مشخص شد. از نرم افزار مسکیت برای بازسازی تکامل ویژگی های ریخت شناسی صفات برای ارزیابی روند تکامل در بخشه استفاده شد. شش صفت مهم ریختی (فرم رویشی، رنگ جام، تعداد برگچه، حضور یا غیاب براکتیول، رنگ کرک کاسه و رنگ براکته) روی درخت ترکیبی با استفاده از نرم افزار مسکیت ترسیم شدند. تکیه بر صفات ریختی به تنهایی در تعیین مرز گونه های Incani منجر به نتایج تبارزایشی نادرست و استنتاج های نادرست آرایه شناختی می شود.