تاثیر تمرین مقاومتی فزاینده و تناوبی شدید بر بیان ژن عامل هسته ای کاپا B عضله ی قلبی و عامل نکروز دهنده ی تومور آلفا سرمی، در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2

 شایع ترین علل مرگ و میر بیماران مبتلا به دیابت، اختلالات قلبی- عروقی است که یکی از دلایل آن، عوامل التهابی می باشد. با توجه به این که فعالیت بدنی قادر به کاهش التهاب است، مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی تاثیر دو نوع تمرین مقاومتی فزاینده و تمرین تناوبی شدید (High-intensity interval training یا HIIT) بر بیان ژن Nuclear factor kappa-light-chain-enhancer of activated B cells (NF-κB) عضله ی قلبی و Tumor necrosis factor-alpha (TNF-α) سرمی موش های صحرایی مبتلا به دیابت نر انجام شد.

 در این تحقیق تجربی، 72 سر Rat نر نژاد Wistar 6 هفته ای به 6 گروه 12تایی شامل موش های صحرایی مبتلا به دیابت (12 = n)، شاهد (12 = n)، تمرین تناوبی شدید (High-intensity interval training یا HIIT) (12 = n)، مبتلا به دیابت با تمرین تناوبی شدید (Diabetic + intensity interval training یا DIIT) (12 = n)، مبتلا به دیابت با تمرین مقاومتی شدید (Diabetic + resistance training یا DRT) (12 = n) و تمرین مقاومتی (Resistance training یا RT) (12 = n) تقسیم شدند. تمرین RT در 6 هفته ی 3 جلسه ای بالا رفتن از نردبان عمودی، همراه با وزنه های 50، 75، 90 و 100 درصد وزن بدن حیوان، انجام شد. سپس، 30 گرم به وزنه ها اضافه می شد، تا جایی که Ratها نتوانند نردبان را طی کنند. HIIT نیز در 6 هفته ی 3 جلسه ای، با شدت 110-50 درصد بیشینه ی اکسیژن مصرفی صورت گرفت. 24 ساعت بعد از اتمام تمرین آزمون عملکردی، قدرت مچ دست و زمان رسیدن به درماندگی سنجش شد و 48 ساعت بعد از آزمون، حیوانات تشریح شدند. در نهایت، بیان ژن NF-κB با استفاده از روش Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR)، مقدار سطوح TNF-α سرمی با استفاده از روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و آزمون ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفت.

 میزان بیان ژن NF-κB در گروه HIIT نسبت به گروه RT افزایش بیشتری داشت (0007/0 = P) و میزان سرمی TNF-α پس از هر دو نوع تمرین کاهش معنی داری داشت که در گروه HIIT (13/6) بارزتر بود.

 هفته تمرین HIIT و RT، می تواند نقش مهمی در کاهش معنی دار التهاب و سازگاری های مربوط به قدرت و استقامت داشته باشد.