عینیت و ترادف معنایی به مثابه نظریه ابتکاری ابن سینا در محذور امتناع انتزاع کثیر از واحد در تعلیقات

ابن‌سینا برای رهایی از محذوراتی که در مسئله انتزاع کثیر از واحد وجود دارد، راه‌حلی را بیان داشته است. شیخ‌الرئیس برای ازمیان‌برداشتن محذوراتی همچون تکثر در ذات الهی و انتزاع کثیر از واحد، ناگزیر است ابتدا مسئله تکثر در صفات را حل کند.او برخلاف متکلمان، به عینیت ذات با صفات و عینیت صفات با صفات معتقد است و بر این باور است که ذات الهی از نظر مصداق و مفهوم، عین علم او و علم او عین قدرت او و قدرت او عین اراده او است و این رویکرد برگرفته از پیش‌فرض امکان‌ناپذیری انتزاع مفاهیم متعدد از مصداقی است که از همه جهات بسیط است. با روش تحلیلی عقلی بر مبنای تعلیقات، این نتیجه به دست می‌آید که ابن ­سینا برای رهایی از محذور امتناع انتزاع کثیر از واحد، می‌کوشد تا با قائل‌شدن به ترادف معنایی صفات با ذات و صفات با صفات، تکثر در ذات را با حفظ انتساب صفات به حق‌تعالی از میان بر­دارد. به‌رغم باور به ابتکاری‌بودن و اهمیت دیدگاه شیخ‌الرئیس، این دیدگاه با انتقاداتیروبه‌رو است که ازجمله آنها می‌توان به غفلت از تاکید بر اختلاف مفهومی صفات با هم به دلیل اهمیت تنوع و تکثر و کارکرد صفات الهی، اشاره کرد.