پدیدارنگاری ارتباطات میان فردی مباین اخلاق، در تضییع استعدادهای سازمان

ارزش های اخلاقی به عنوان زیرمجموعه ای از فرهنگ سازمان، تاثیر متقابل چند بعدی بر روابط رسمی و غیر رسمی  و کنترل رفتاری اعضای آن دارد. ارزیابی تاثیر جنبه هایی از روابط و تعاملات میان فردی در سازمان ها که به مثابه کژکارکردهای اخلاقی، عامل تضییع استعدادهای سازمان شمرده می شوند موضوع پژوهش حاضر است.

مطالعه حاضر پژوهشی کیفی با استراتژی پدیده نگاری است. جامعه آماری مجموعه کارکنان پیمانی یا رسمی ارگان های دولتی استان خراسان شمالی است که «تجربه تضییع استعدادها و مهارت ها» را در خود، همکاران، یا منابع انسانی زیرمجموعه خود داشته اند. تعداد 20 نمونه به شیوه غیرتصادفی و هدفمند از میان 17 ارگان دولتی انتخاب شده و از مصاحبه نیمه ساختاریافته برای جمع‎آوری داده ها استفاده شد. تحلیل داده ها در سه گام کدگذاری باز، محوری، و گزینشی صورت گرفته و فضای نتیجه بر آن اساس ارایه شد.

پس از تلخیص، تقلیل، و کدبندی داده ها تعداد 11 کانون توجه (افق درونی) در حوزه کژکارکردهای برون نگر اخلاق در قالب 4 زمینه ارتباطی میان فردی (افق بیرونی) حاصل شد. تلفیق افق های بیرونی و درونی به ایجاد 21 طبقه توصیفی انجامید.

نتایج نشان داد «مدیران و سطوح بالاتر سازمان» با تعاملات ناکارآمد خود در قالب «بی تفاوتی و عدم حمایت از ایده پردازی» و «عدم مشارکت طلبی افراد» بیش ترین نقش را در تضییع استعدادهای سازمان ایفا می کنند. کژکارکردهای ارتباطی «افراد مستعد با مدیران» در اولویت بعد قرار گرفت.