کارکرد موسیقی شعر در حکایت شیخ صنعان از منطق الطیر عطار نیشابوری

همواره میان خلاقیت های هنری شعر از یک طرف و معانی و مفاهیم مورد نظر شاعر از سوی دیگر، نوعی پیوند آگاهانه یا ناخودآگاه به وجود می آید. یکی از عناصر مهم شعر که این خلاقیت هنری می تواند در آن ظهور و بروز پیدا کند، موسیقی چهار گانه بیرونی، کناری، درونی و معنوی شعر است. در اجزا و عناصر این موسیقی چهارگانه، قابلیت های فراوانی در خدمت به معنا وجود دارد که در آثار پژوهشگران به طور جداگانه به برخی از آن ها اشاراتی شده است؛ اما هنوز در این باب، جای تامل بسیار هست؛ مثلا در موسیقی بیرونی شعر و در یک وزن ثابت عروضی، قابلیت هایی برای انعطاف و تنوع موسیقایی وجود داردکه به آن توجه کافی نشده است. نکاتی نویافته در انواع دیگر موسیقی شعر نیز وجود دارد که وقتی همه آن ها در یک متن و در ارتباط با احساس و اندیشه خاص شاعر، مورد نظر قرار می گیرد، نتایج جالب توجهی به دست می آید. نگاه به حکایت نسبتا بلند شیخ صنعان از منطق الطیر عطار نیشابوری، به دلیل تغییر و تنوع زیاد عاطفی در صحنه های مختلف آن، از این جهت می تواند مبنایی برای نشان دادن تغییر و تنوع موسیقی چهارگانه شعر در خدمت به مضامین مختلف باشد.