مروری بر رویکردهای تشخیصی عفونت کرونا ویروس جدید (COVID-19)، امکانات و محدودیت ها

تشخیص به موقع بیماری COVID-19 برای بهبود پیامد بیماری و قطع زنجیره‌ی انتقال، ضروری است. آگاهی از راهکارهای تشخیصی Severe acute respiratory syndrome coronavirus-2 (SARS-CoV-2)، چالش‌های آن‌ها، جمع‌آوری با ارزش‌ترین نمونه‌ی تشخیصی در زمان مناسب از محل آناتومی مناسب و تفسیر یافته‌های آن‌ها اهمیت زیادی دارد. این مطالعه‌ی مروری، با هدف بررسی چالش‌های فعلی و تفسیر واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس (Reverse transcription polymerase chain reaction یا RT-PCR) به عنوان روش مرجع، آزمایش Loop-mediated isothermal amplification (LAMP)، تشخیص آنتی‌بادی و آنتی‌ژن، ویژگی‌های تصویربرداری ریه، تغییرات غیر طبیعی در یافته‌های آزمایشگاهی مبتلایان به COVID-19 و تغییر نتایج با گذشت زمان انجام شد. نمونه‌های مایع لاواژ برونکوآلویولار (93 درصد) و خلط (72 درصد)، بالاترین میزان مثبت را در تشخیص مولکولی COVID-19 نشان می‌دهند. از طرف دیگر، سنجش‌های مکرر RT-PCR توصیه می‌شود؛ چرا که با گذشت زمان، احتمال حضور SARS-CoV-2 در نازوفارنکس افزایش می‌یابد. ترکیب شواهد بالینی با نتایج توموگرافی کامپیوتری قفسه‌ی سینه (Computed tomography scan یا CT scan) و RT-PCR، می‌تواند خطاهای تشخیصی را به حداقل برساند. تصور می‌شود که سطح بالای اینترلوکین 6 (IL-6) و D-dimer با بروز فرم شدید COVID-19 در بزرگسالان ارتباط نزدیکی دارد و تشخیص ترکیبی آن‌ها، می‌تواند به عنوان عوامل اولیه‌ی پیش‌بینی شدت بیماری باشد. همچنین، افزایش پروتئین‌های مرحله‌ی حاد با پیامد نامطلوب بیماری COVID-19 همراه است. تشخیص سرولوژی، همچنین ابزار مهمی برای درک میزان COVID-19 در جامعه و شناسایی افراد مصون است. سطح آنتی‌بادی‌ها از هفته‌ی دوم بیماری شروع به افزایش می‌کند.