مولفه های جامعه مهدوی

بشر از گذشته تا کنون، همواره در جست وجوی عدالت، رفاه و امنیت بوده و برای دستیابی به آن پیوسته کوشیده است. اندیشمندان نیز بر پایه همین تلاش ها و تجارب، به نظریه پردازی پرداخته و تلاش کرده اند که از فراز و نشیب های گذشته پررنج انسان، پلی برای رسیدن به آینده ای سرشار از عدالت و امنیت بسازند. با این همه و با وجود پیشرفت های خیره کننده انسان و شکل گیری جهانی مدرن در عصر حاضر، عطش و نیاز بشریت به عدالت همچنان بی پاسخ مانده و سایه فقر و نابرابری و جنگ و فساد هنوز بر سر او سنگینی می کند.
حال سوال این است که آیا جامعه بشری در نهایت می تواند به سوی صلح و عدالت حرکت کند یا همچنان در مسیر جنگ، تخاصم و بی عدالتی است و باید در انتظار اضمحلال و نابودی کامل باشد؟ ما بر این باوریم که ریشه همه این نابسامانی ها، نبود معنویت و عدم ثبات فرهنگی در جهان کنونی است و اعتقاد و پای بندی به دین و آموزه های آن، موثرترین عاملی است که می تواند ثبات فرهنگی جامعه را استحکام بخشد و دستیابی به عدالت همه جانبه و رفاه و امنیت عمومی را تضمین کند.
بر اساس آموزه های مهدویت، این امر تحقق خواهد یافت و «آینده بشریت»، آینده صلح و عدالت و خیر است؛ گرچه حرکت به سوی «آرمان شهر مهدوی» نیز چندان ساده نیست و صحنه تاخت وتاز زورمداران و ستمکاران هست و خواهد بود.
همین پاسخ گویی شفاف وروش مند فرهنگ شیعی درباره آینده بشر، موجب پویای آن نیز شده است، چنانکه  فیلسوف و اسلام شناس فرانسوی، هانری کربن، می گوید: « باور به اندیشه مهدویت، عنصر اصلی فکر شیعه است که موجب پویایی آن شده است».[1]


[1]. هانری کربن؛ تاریخ فلسفه اسلامی؛ ترجمه اسدالله مبشر؛ ص 105.