مشارکت به مثابه سرمایه اجتماعی در نهج البلاغه

مشارکت یکی از جلوه های مهم انسانی- اخلاقی است که با خود عنصری از مسئولیت پذیری و عمل آگاهانه و آزادانه را به نمایش می گذارد و مشارکت اجتماعی چیزی جزء منابع موجود در تعاملات اجتماعی یعنی گسترش کنش ها و تحصیل اهداف کنشگران برای رسیدن به خیر جمعی نمی باشد. با این نگاه باید اذعان داشت که مشارکت اجتماعی همان ایجاد سرمایه اجتماعی در جامعه می باشد و سرمایه اجتماعی تحقق نمی یابد مگر با تجلی شاخص هایی همچون اعتماد و پیوند نهادی میان افراد که حاصل تعاملات و هنجارهای گروهی و اجتماعی است. امام علیj اصل مشارکت را امری واجب به شمار می آورد که نمی توان از آن شانه خالی کرد. لذا در این مقاله، با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی، اهمیت مشارکت اجتماعی به مثابه سرمایه اجتماعی را از منظر نهج البلاغه و تفسیر و تحلیل آن از دیدگاه امام علی (ع) را مورد بررسی خواهیم نمود.