سکه نویافته ی الیمایی در تپه ی باستانی کره سیاه بهبهان

الیمایی ها ازسلسله های محلی بودند که از قرن دو قبل از میلاد تا آغاز قرن 3 میلادی درشمال خوزستان زندگی می کردند و در این سرزمین از فرهنگ و تمدن غنی برخوردار بودند. واژه ی الیمایی از نظر اتیمولوژی به معنی عیالم کوچک است که درواقع ادامه دهنده ی تمدن عیالمی کهن و ازبازماندگان آنان می باشند .باستناد بیشترمنابع تاریخی، الیمایی ها پس از شکست آشور بنی پال در انزوای سیاسی بسرمی بردند ولی بعدها توانستند خودرا در تاریخ مطرح کنند همچنین ازنظر اعتقادی وباورهای دینی خدایان غیر ایرانی ،سامی و بابلی و آشوری نظیر بلBel وناناNana و آرتمیس Artemis را می پرستیدند .آثارباقی مانده از آنها مقابر ،معابدسنگی،سردابه،نگارکندها ،سکه ها و کتیبه هایی (به خط و زبان آرامی) گچبری ها و پیکرک ها و مجسمه ها می باشند. الیمایی ها از معدود ایالات خودمختار و کوچک محلی بودند که می توانستند در تمام ارکان دولت ایران تحت تاثیر به سزایی داشته باشند. اما حوزه ی حکومت آنان در جبهه ی جنوب غربی ایران تقریبا تمامی ناحیه فرمانفرمایی عیالم جدید را شامل می شدو دامنه وسعت حکمرانی شان بخوبی مشخص نیست. احتمالا ناحیه ی وسیعی از خوزستان و اصفهان تاخلیج فارس رادر برمی گرفت. هنگامی که مهرداد اول سرزمین بین النهرین را به تصرف در آورد و منطقه الیماییدها نیز تازه استقلال یافته ازسال 14 ق.م.تحت تسلط آنان قرار گرفته و این درست مصادف است بازمانی که دیمتری دوم پادشاه سلوکیه اسیر مهرداد اول شد و قدرت پارتها تاکنار شط فرات رسیده بود و اقوام الیمایی تابع پارت ها شدند .ضرب سکه های کوچک الیمایی مکشوف در منطقه خوزستان بویژه در شهرهای ایذه ،شوشتر ،دزفول، بهبهان ، شوش، و...نشان می دهد که این اقوام دارای استقالل داخلی بودند ولی تحت نظر پارتها به زندگی خودادامه می دادند.این مقاله به بررسی سکه نویافته الیمایی می پردازد که در تپه کره سیاه بهبهان بدست آمده است.