تبیین رابطه جغرافیا و هویت ملی، از منظر روایت جغرافیایی

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق و ظهور پدیده های جدید جهانی شدن و فضای جمازی، در برخی جوامع به تدریج هویت قومی و حملی در مقابل هویت ملی قرارگرفته و امنیت جامعه را اب چالش روبرو میکند. این امر موجب تغیری و حتول بنیادین در مفهوم امنیت شده و آن را در ارتباط تنگاتنگ اب هویت ملی قرار میدهد. به مهنی جهت شناخت عوامل موثر بر اپیداری و مهگرایی سرزمینی که کمک زایدی به امنیت ملی خصوصا در جوامع اب تنوع زیستی و فرهنگی میکند، ضروری می مناید. نظر به اهمیت موضوع تلاش برای پایه  ریزی بنیان های پژوهشی در این حوزه که جای خالی آن در آثار فعلی به چشم میخورد، از امهیت زایدی برخوردار است. اب توجه به اینکه هویت انسان در بسرت جغرافیا متبلور شده، لذا بنی جغرافیا و هویت رابطه انکارانپذیری وجود دارد. این رابطه در منت جغرافیایی که پدیده هویت ملی در چارچوب آن قرارگرفته، معنا میایبد و بررسی آن، بسرتهای روش شناسی مبتنی بر فهم و آگاهی را میطلبد. بر مهنی اساس در این پژوهش اب استفاده از روش های تحلیل کیفی، به بررسی رابطه جغرافیا و هویت ملی پرداختیم. فضای جغرافیایی که عرصه مانور رابطه انسان و حمیط است، معنای منحصربه فردی به بودن انسان در مکان خاص خود میدهد که »هسنت در جهان هدایتگر« تبلور آن را حتت عنوان هویت مکانی، منااین میکند. هویت مکانی در ابفت سرزمینی، اب اجیاد مرز مفهومی، موجب سنتز روایتهای خمتلف در درون ابفت سرزمینی و شکلگ ریی روایت جغرافیایی میشود. جتلی این روایت به شکل هویت ملی ظهور میکند.