معنا و مفهوم نقش مایه های حیوانی در دستبافته های ایل افشار کرمان

ایل افشاری کرمان با سابقه ای طولانی در زمینه بافندگی، از جمله عشایری می باشد که دارای دستبافته های متنوع و قابل توجهی هستند. جنبه هنری دستبافته ها ملهم از طبیعت و معناهای فرهنگی است که تجلی سادگی و بی پیرایگی زندگی سنتی افشار ها می باشد. سوال این است که هدف بافنده عشایری افشاری از خلق نقش مایه ها به دلیل معانی که در پشت نقوش حیوانی وجود داشته بر روی دستبافته می آورده است یا به صورت ناخودآگاه نقش مایه ها را در چیدمان نقوش دستبافته می بافته اند؟ معانی نقش مایه های حیوانی برای بافنده افشاری از کدام ارزش های اعتقادی و فرهنگی برخوردار بوده است؟ و فرهنگ قومی وشرایط اقلیمی چه تاثیری بر روی نقوش حیوانی دستبافته ها داشته است؟ در این پژوهش که ازنظر هدف بنیادی، و از جهت ماهیت تاریخی وتوصیفی است، سعی شده است که با بررسی پیشینه تاریخی وفرهنگی این دستبافته ها، طرح ها و نقشمایه های حیوانی آنها شناسایی وجهت استفاده تولید کنندگان داخلی و صادرکنندگان معرفی گردند. این تحقیق از نوع کیفی بوده و روش پژوهش آن توصیفی است که غالب اطلاعات به صورت میدانی جمع آوری شده و سپس با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای تدوین گشته است. نتایج تحقیق نشان داد که دست بافته های عشایری ایل افشار کرمان دارای نقوش و طرح هایی ذهنی است که نشانه ای از عقاید، اندیشه ها و منابع الهام بخش زنان افشاری در طول تاریخ بوده اند. قدرت شکل پردازی این قوم محدود به مشاهدات اطرافشان بوده است و سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل شده اند. نقش مایه های حیوانی در دستبافته های عشایری در واقع الهام گرفته از حیواناتی هستند که برای بافنده از ارزش و اهمیت خاصی در حفظ و تداوم زندگی برخوردار می باشند.