تاثیر مراقبه شکرگزاری بر استرس ادراک شده ناشی از علائم وازوموتور زنان یائسه شهر تنکابن سال1397

علایم وازوموتور یایسگی از مسایل عمده کاهش کیفیت زندگی زنان است. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر مراقبه شکرگزاری بر استرس ادراک شده ناشی از علایم وازوموتو در زنان یایسه بود.  

مطالعه حاضر، نیمه تجربی و طرح آن پیش آزمون-پس آزمون با دوره پیگیری (یک ماه بعد) بود. جامعه آماری، زنان 55-45 سال شهر تنکابن بودند که یایسگی طبیعی و علایم وازوموتور (گرگرفتگی و عرق شبانه) داشته و در سال 1397 در مراکز بهداشتی-درمانی دارای پرونده بودند. مشارکت کنندگان به روش در دسترس از زنان حایز شرایط و پس از اخذ رضایت آگاهانه، انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در برنامه 8 هفته آموزش مراقبه شکرگزاری بر اساس دستورالعمل مراقبه گرینبرگ (2010) و برنامه شکرگزاری اسلامی" اصفهانیان و همکاران"(2016) وارد شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن (1983) بود. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند.  

بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر میانگین استرس ادراک شده تفاوت معنی داری دیده شد (05/0p <) که این اختلاف تا مرحله پیگیری پایدار بود (گروه مراقبه شکرگزاری46/3±47/21و گروه کنترل 46/7±47/34).  

مراقبه شکرگزاری روشی متناسب با فرهنگ زنان ایرانی بوده و در کاهش استرس ادراک شده آنان در زمان یایسگی قابل استفاده است.