یادگیری طبیعی، مطالعه ای بر مبنای مشاهده رفتار کودکان در مدرسه طبیعت کاوی کنج مشهد

رشد سالم کودک مسیر رسیدن او به قابلیت های لازم است و او را به سوی بزرگسالی و مشارکت در زندگی بالغانه جامعه رهنمون می شود. رشد کودک شامل تغییرات زیست شناسانه، روان شناسانه و عاطفی می شود که از تولد تا نوجوانی رخ می دهد. مسیرهای نورونی در مغز در خردسالی به واسطه حرکت و تحریک حواس قوام می یابند، که این نشان دهنده اهمیت تجربیات روزمره، تعامل اجتماعی و فعالیت بدنی خردسالان برای رشد اجتماعی-عاطفی، بدنی و زبانی آنها است. بیش از نیمی از جمعیت جهانی انسانها اکنون در محدوده های شهری می زیند. در گذشته، کودکان اکثر اوقات فراغت خود را در فضای باز می گذراندند؛ که این زمان صرف فعالیتهایی در فضاهای غیررسمی، بدون مدیریت و به تعبیری بی ساختار می شد. این فضاها در زندگی اجدادی (پیش از برآمدن کشاورزی و یکجانشینی) طبیعت ناب اجدادی بود و پس از آن محیط محله، که جایگاه مهمی برای بازی کودکان در طول تاریخ و در اکناف جهان بوده است. یا این حال، کودکان امروز اغلب ساعات فراغت خود را در فضاهای بسته، و بیشتر زمان فضای باز خود را به فعالیتهای زمان بندی شده و ساختارمند می گذرانند.فرصت های کودکان برای داشتن تجربه آزاد و مستقل (پیش نیاز اصلی یادگیری طبیعی) در فضاهای باز محیطهای شهری کاهش یافته است. پژوهشهای پیشین بر نقش ادراک والدین از ایمنی صحه نهاده اند. از سوی دیگر، شهرهای بزرگ شاهد جدایی بی سابقه ای از عناصر و فرایندهای طبیعی بوده اند. در این مطالعه، رفتار کودکان 7 تا 12 ساله در مدرسه طبیعت کاوی کنج (مرکز مراقبت از کودکان با فضای غالب باز و حال و هوای طبیعی-روستایی) «نگاشت» شد، و نتایج نگاشت با مصاحبه هایی با تسهیلگران کودکان تکمیل شد.

روش مشاهده رفتار با نگاشت نقشه GIS ترکیب گردید تا پایگاه داده ای از تعاملات محیط-رفتار ایجاد شود که ارتباط مستقیمی با الگوهای فضایی داشته باشد. مرحله آغازین شامل مشاهدات ابتدایی سایت بود تا محدوده های اصلی مشاهده  و دید به تمام بخشهای سایت را بررسی کنیم. بر این مبنا، سایت به چند محدوده برای مشاهده تقسیم شد، تا مطمین باشیم که هر دور از مشاهدات شامل تمام بخشهای سایت می شود. گردآوری تفصیلی داده ها شامل مشاهدات سیستماتیک تمام بخشهای سایت در موقعیتهای متعدد و متفاوت بود. مشاهده گر تمام محدوده های مدنظر را مشاهده می کرد، که در واقع یک اسکن بصری 9 دقیقه ای از تمام محدوده ها بود. این مشاهدات با داده های اضافی، از جمله نام کودکان، شدت فعالیت آنها (ساکن، متوسط و شدید)،  و عناصری که در رفتار کودکان دخیل بود تکمیل می شد. زمان و وضعیت آب و هوا- دما، باد، رطوبت، و تابش آفتاب- برای هر دور مشاهده ثبت شدند. سپس برای درک بهتر رفتار کودکان و تفسیر مشاهدات، یک مصاحبه دسته جمعی با شش نفر از تسهیلگران (مجربترین آنها) در مدرسه انجام شد.

مشاهدات ما الگوهایی از رفتارهای کودکان را بر مبنای سن آنها آشکار می کند؛ در حالیکه مصاحبه ها نشان دهنده آن است که «تخیل» رانه اصلی انتخابها و حرکات فضایی کودکان در این سنین است. ما بحث می کنیم که حق کودکان به فضاهای روزمره آنها باید بر مبنای ضرباهنگ های طبیعی آنها به رسمیت شناخته شود.

یافته های اولیه اشاره می کنند که فضاهای بلافصل «خانه» یا «بازنمایی خانه»، که ما «امتداد خانه» نامیدیم، اهمیت بالایی برای خردسالان دارند، که در آنها بخش عمده ای از زمان خود را می گذرانند، و در طول سفرهای دوربردشان بارها به آنها بازمی گردند. یافته های بعدی می تواند به دانش ما درباره وجوه محیطی ارتقاء بخش ظرفیتهای حرکتی کودکان کمک کند. علاوه بر این، این یافته ها دلالتهایی برای طراحی مراکز کودکان و مهمتر از آنها مسکن خواهدداشت که در آن کودکان می زیند و بنا به فرض، منبع اصلی حس اجتماع برای آنها است، تا دوستانی بیابند و اولین ارتباطات اجتماعی حقیقی خود را برقرار کنند.