تحلیل جرم شناختی پرونده شخصیت از تئوری تا عمل با رویکرد پیشگیری از تکرار جرم و اصلاح مجرم (مطالعه موردی شهرستان اهواز)

پرونده شخصیت در ایران رسما از سال 1392 در قانون آیین دادرسی کیفری و قانون مجازات اسلامی استفاده از آن ضرورت یافت و برای تاکید استفاده از آن در سال 1398 ریاست قوه قضاییه دستورالعمل تشکیل پرونده شخصیت را ابلاغ نمود. علی رغم تمام تلاش قانونگذار برای استفاده از این نهاد جدید و تاکید برضرورت تشکیل پرونده شخصیت مطالعات میدانی نشان می دهد که بین تیوری تا عمل شکاف وجود دارد و در بومی کردن آن دستگاه عدالت کیفری با چالش هایی مواجه هستیم.

روش شناسی: 

تحقیق حاضر بر مبنای طراحی و تهیه پرسشنامه تنظیم و داده های پرسشنامه را بر اساس نرم افزارspss تجزیه و تحلیل و پایایی آن به کمک آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار داده است.

یافته ها: 

قانونگذار در قوانین شکلی (آیین دارسی کیفری و مجازات اسلامی و دستورالعمل تشکیل پرونده شخصیت) تلاش نمونده است که دستآوردهای جرم شناسی نوین از جمله اصل تفرید را در قوانین کیفری بگنجاند و هم چنین بر طبق یافته های میدانی تشکیل پرونده شخصیت زیادی بر پیشگیری از تکرار جرم و اصلاح و درمان مجرمان تاثیر زیادی داشته است.

قانونگذار باعنایت به پرونده شخصیت که از آموزه های جرم شناسی نوین است در وضع قوانین تا حدودی توجه داشته است. اما بهتر بود به جای اینکه تشکیل پرونده شخصیت را در خصوص بعضی از متهمین تکلیف می کرد این نهاد را برای تمام جرایم تعمیم می داد و دستور تشکیل پرونده شخصیت را تکلیف می کرد که این امر کمک شایانی به پیشگیری از تکرار جرم و باز اجتماعی نمودن بزهکاران می نمود.