سیاست خارجی و امنیتی مشترک اتحادیه اروپا در قبال روسیه

سیاست خارجی و امنیتی مشترک اتحادیه اروپا در قبال روسیه بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و به ویژه در دو دهه اخیر به علل مختلف نوسان ناخواسته، جدی و متعدد داشته است. اگرچه در شرایط بعد از فروپاشی، امیدها برای همگرایی روسیه با اروپا قوت گرفته بود. برخی گزاره های علی در این رابطه مهم تر هستند ازجمله پیچیدگی روابط از حیث تاریخی، تاثیر منابع هنجاری- ارزشی متناقض بر تصمیم سازی اتحادیه اروپا در قبال روسیه، بدون ضمانت اجرا بودن مصوبات اتحادیه اروپا در حوزه سیاست خارجی و امنیتی، اولویت یافتن سیاست ملی و عدم انسجام میان اعضا در اجرای تصمیمات، شرایط سیاسی، نظامی و امنیتی چندوجهی و متعارض و در نهایت، وابستگی متقابل به ویژه در حوزه انرژی است. نظر به مفاهیم مذکور پرسش مقاله این است که «چرا سیاست خارجی و امنیتی مشترک اتحادیه اروپا در قبال روسیه بعد از سال 2000 دارای تغییر و نوسان جدی بوده است؟»پاسخ اولیه این است که سیاست خارجی و امنیتی مشترک اتحادیه اروپا از یک سو، تحت فشار ملاحظات ژیوپلیتیک و امنیت انرژی برای همکاری با روسیه و از سوی دیگر، تحت تاثیر عدم انسجام عملی در این حوزه میان اعضای اتحادیه و ضرورت اتخاذ سیاست های مقابله جویانه در برابر سلطه روسیه به منظور رفع نگرانی های منطقه ای خود قرار دارد و این امر موجب نوسان در سیاست خارجی و امنیتی مشترک اتحادیه اروپا در قبال روسیه گردیده است. روش مورد استفاده در این مقاله از نوع  تحلیلی-کیفی است.