اولویت بندی معیارها و شاخص های زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فنی بوم گردی روستایی با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره

بوم گردی از اهرم های اصلی توسعه زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی و از جمله رویکردهای ضروری در فرآیند نیل به توسعه پایدار و جلوگیری از هدر رفت وقت و سرمایه در جهان است که همواره از دیدگاه های گوناگون مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش تعیین و اولویت بندی معیارها و شاخص های بوم گردی روستایی با استفاده از نظرات 44 نفر از خبرگان و کارشناسان متخصص در این حوزه بوده است. در این پژوهش ، از تکنیک دلفی به منظور شناسایی معیارها و شاخص های زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فنی حایز اهمیت در بوم گردی روستایی، از تکنیک   تصمیم گیری چندمعیاره Entropy و TOPSIS به منظور محاسبه وزن و اولویت آنها استفاده شده است. تجزیه و تحلیل یافته های این پژوهش با استفاده از تکنیک دلفی، 54 شاخص و 4 معیار را از جنبه های زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فنی برای بوم گردی روستایی شناسایی و بومی سازی نموده است. نتایج وزن دهی معیارها از طریق تکنیک Entropy نشان داد که معیار زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فنی به ترتیب وزن های (2501/0)، (2726/0)، (2496/0) و (2276/0) را به خود اختصاص داده اند. نتایج اولویت بندی معیارها با تکنیک TOPSIS نیز نشان داد معیارهای فنی و اقتصادی اولویت بالاتری را در قیاس با سایر معیارها در بوم گردی روستایی دارند. همچنین یافته های پژوهش نشان داد از جنبه زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی و فنی به ترتیب شاخص های وجود فضای سبز، جنگل، مرتع...؛ شکوفایی اقتصاد روستاها با توسعه و رونق بازارهای محلی روستایی؛ سبک معماری و صنایع دستی، نوع پوشش لباس و غذاها و وجود اماکن و جاذبه های مذهبی، تاریخی، باستانی، زیارتی... نسبت به سایر شاخص ها اولویت اول را به خود اختصاص دادند. نتیجه بررسی های بعمل آمده نشان می دهد که بوم گردی روستایی بدلیل قابلیت های خاص خود می تواند سبب جذب گردشگران داخلی و خارجی و پیشرفت زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی در آینده شود. لذا، پیشنهاد می گردد معیارها و شاخص های بومی سازی شده بوم گردی روستایی در این مطالعه در برنامه های مدیریتی مورد توجه قرار گیرد و سازمان ذیربط جهت اجرای پروژه های بوم گردی روستایی این معیارها و شاخص های انتخاب شده را مد نظر قرار دهند.