بررسی تذکره الاولیا و مثنویهای عطار براساس نظریه بیش متنیت ژنت
تذکره الاولیا مهمترین اثر منثور عطار و از بزرگترین متون منثور عرفانی است. تذکره الاولیا این امکان را دارد که مناسبات بینامتنی موجود در آن با آثار عارفان دیگر و حتی با مثنویهای خود عطار بررسی شود. هدف این پژوهش نشاندادن ارتباط متنی پنجاه و یک حکایت مشترک تذکرهالاولیاو مثنویهای عطار با رویکرد بیشمتنیت یکی از ارکان پنجگانه نظریه ترامتنیت «ژرار ژنت» است که با روش توصیفی تطبیقی به انجام رسید. یافته های پژوهش بیانگر ارتباط گسترده تذکره الاولیا و مثنویهای عطار است. هر دو نوع بیشم تنیت (همانگونگی و تراگونگی) در این آثار مشاهده میشود. این ارتباط بیشتر از نوع تراگونگی است. از میان مثنویهای عطار، بیشترین درصد حکایت های مشترک با تذکره الاولیا بهترتیب در منطقالطیر، الهی نامه، مصیبت نامه و اسرارنامه مشاهده شد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.