تبیین مدل کنترل راهبردی در سازمان های رسانه ای (با تمرکز بر شبکه های تلویزیونی)

ناکافی بودن مفهوم سازی ها، ناهمگونی و پراکندگی دانش کنونی کنترل، شکاف میان نظریه و عمل و بافتارمحور بودن ماهیت کنترل راهبردی از جمله دلایل اصلی پرداختن به حوزه کنترل راهبردی و توسعه نظری آن در پژوهش حاضر بود. نابسندگی نظریه های مدیریت رسانه، تفاوت الگوهای سازمانی صنعت رسانه با الگوهای متداول مدیریت و اهتمام کمتر به مسایل سطح سازمان در پژوهش های رسانه، زمینه ساز تمرکز یافتن این پژوهش بر سازمان‏ های رسانه ‏ای شد. به این ترتیب، شناسایی و تبیین مدل راهبردی در سازمان های رسانه ای، به منظور کشف و فهم مولفه های اصلی کنترل، ابعاد، کارکردها و روابط میان این مولفه ‏ها به عنوان اهداف اصلی پژوهش، مدنظر قرار گرفت. به دلیل ماهیت اکتشافی پژوهش، از روش نظریه داده بنیاد بهره گرفته شد. همچنین با توجه به تفاوت های معنادار میان بخش های مختلف صنعت رسانه و به دلیل اهمیت بخش تلویزیون و قدرت آن در نمایان کردن ویژگی های اختصاصی و متفاوت صنعت رسانه و سازمان های رسانه ای، این بخش برای انجام پژوهش برگزیده و در مجموع با 15 نفر از مدیران و مشاوران کنونی و سابق شبکه های تلویزیونی مصاحبه شد. در نهایت، چهار نوع کنترل، شامل سیاسی، منابع و قابلیت ها، اجرا و نظارت راهبردی، شناسایی و تبیین شدند و با در نظر گرفتن کنترل تعاملی، برای نخستین بار صورت‏بندی جامعی از واقعیت کنترل راهبردی در سازمان‏ های رسانه ‏ای ارایه شد.