مدل یابی اعتیاد به اینترنت براساس حمایت اجتماعی با میانجی گری ناگویی خلقی در دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی مدل یابی اعتیاد به اینترنت براساس حمایت اجتماعی با میانجی گری ناگویی خلقی در دانش آموزان دبیرستانی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را، کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر ساری در سال تحصیلی 96-95 تشکیل دادند. 361 دانش آموز (178 دختر و 183 پسر) به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و مقیاس حمایت اجتماعی زیمت، مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و مقیاس اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ را تکمیل نمودند. نتایج حاصل از معادلات رگرسیونی نشان داد که حمایت اجتماعی بر اعتیاد به اینترنت اثر مستقیم و با میانجی گری ناگویی خلقی اثر غیر مستقیم دارد. ناگویی خلقی با اعتیاد به اینترنت رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنین حمایت اجتماعی با ناگویی خلقی رابطه منفی و معنادار را نشان می دهد (05/0>p). در مجموع متغیرهای پیش بین مدل 21/0 واریانس اعتیاد به اینترنت را پیش بینی کردند. بنابراین، در زمینه اعتیاد به اینترنت در دانش آموزان، بایستی متغیرهای حمایت اجتماعی و ناگویی خلقی مورد توجه قرار گیرد.