بررسی تاثیر مشاوره گروهی درمان مبتنی بر چشم‫انداز زمان بر رضایت و انگیزش شغلی پرستاران زن

امروزه زندگی شغلی، جزء مهمی از زندگی برای غالب انسان‫ ها است و رضایت و انگیزش در این حوزه از زندگی می‫تواند به طور غیرمستقیم، رضایت از کل زندگی را تحت الشعاع قرار دهد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر مشاوره گروهی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان بر رضایت و انگیزش شغلی پرستاران زن شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر اصفهان در سال 1398 بود.

این مطالعه از نوع نیمه تجربی قبل و بعد با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه پرسنل پرستاری زن شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر اصفهان در سال 1398 بود که تعداد 30 نفر از آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. قبل از اجرای مداخله، دو پرسشنامه رضایت شغلی و انگیزش شغلی به عنوان پیش آزمون در بین دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. سپس در گروه آزمایش، روش مشاوره گروهی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای، اجرا گردید. پس از برگزاری جلسات مشاوره، مجددا پرسشنامه های فوق توسط هر دو گروه تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.

میانگین نمرات رضایت شغلی در مراحل قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش به ترتیب 1/53و 3/42 و در گروه کنترل به ترتیب 1/26 و 1/60 بود. همچنین میانگین نمرات انگیزش شغلی پرستاران گروه آزمایش قبل از مداخله، 17/13 بود که پس از جلسات مشاوره به 23 رسید، در حالی که در گروه کنترل، نمرات انگیزش شغلی در مراحل قبل و بعد از مداخله 10/20 و 10/80 بود. نتایج تحلیل داده ها نشان دهنده تفاوت معنادار آماری بین نمرات میانگین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای رضایت شغلی و انگیزش شغلی بود.

نتایج مطالعه نشان داد که داشتن چشم انداز زمانی سالم می‫تواند بر متغیرهای انگیزش و رضایت شغلی در پرستاران زن موثر باشد. بنابراین، مدیران و سرپرستان آموزشی محیط‫های درمانی، با ارایه آموزش ها به صورت کوتاه‫مدت و بلندمدت با رویکرد چشم انداز زمانی، می توانند سطح رضایت و انگیزش شغلی پرستاران و در نتیجه کیفیت زندگی شغلی و بهره وری را ارتقا بخشند.