مدل پیش بینی توانمندی هیجانی اجتماعی کودک براساس سلامت معنوی و ساختار فراهیجانی مادرانه باتوجه به نقش میانجی امنیت دلبستگی کودک

پژوهش حاضر به پیش بینی توانمندی هیجانی اجتماعی کودک براساس سلامت معنوی و ساختار فراهیجانی مادرانه باتوجه به نقش میانجی امنیت دلبستگی کودک پرداخته است.

نوع تحقیق همبستگی-توصیفی با روش پیشبینی بوده و از بعد روش، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل دانش آموزان دختر (دوره دبستان) به علاوه والدین آنها در مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بوده اند که به صورت آنلاین اقدام به تکمیل پرسشنامه شده است، که تعداد 250 نفر به طور نمونه گیری هدفمند و شیوه مشارکت به صورت داوطلبانه که از انواع روش های غیرتصادفی است گروه نمونه مورد مطالعه انتخاب گردید و با استفاده از فرمول 1 به 20 کلاین انتخاب شده اند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های استاندارد زو و جی (2012) برای متغیر توانمندی‎های عاطفی اجتماعی، پرسشنامه لاتا گور، شارما (2011) (SHSA) برای متغیر سلامت معنوی، پرسشنامه میتمانسگروبر و همکاران (2009) برای متغیر فراهیجان و در نهایت پرسشنامه کرنز و همکاران (1996) برای متغیر امنیت دلبستگی بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و اموس انجام شده است.  

بررسی نتایج نشان داد که ساختار فراهیجان مادرانه بر امنیت دلبستگی کودک با شدت 33 / 0- اثر مستقیم دارد. سلامت معنوی مادر بر امنیت دلبستگی کودک با شدت 37 / 0 اثر مستقیم دارد. ساختار فراهیجان مادرانه بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 26 / 0- اثر مستقیم دارد. سلامت معنوی مادر بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 18 / 0 اثر مستقیم دارد. امنیت دلبستگی کودک بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 49 / 0 اثر مستقیم دارد. ساختار فراهیجان مادرانه بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 16 / 0- اثر غیرمستقیم دارد. سلامت معنوی مادر بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک با شدت 18 / 0 اثر غیرمستقیم دارد.

متغیرهای سلامت معنوی مادر و ساختار فراهیجان مادرانه از طریق امنیت دلبستگی کودک بر توانمندی هیجانی اجتماعی کودک موثر بوده اند و شدیدترین تاثیرگذاری مربوط به رابطه امنیت دلبستگی بر توانمندی هیجانی بوده است.