بررسی الگوی مقاومت فنوتیپی ایزوله های گرم منفی جداسازی شده از خلط بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان فیروزآبادی

عفونت های بیمارستانی شایع ترین عارضه در بیماران بستری در بیمارستان گزارش شده است. بخش های مراقبت های ویژه (ICU) مکانی حساس برای بروز و گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی می باشد. شایع ترین عفونت اکتسابی بیمارستانی پنومونی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت فنوتیپی ایزوله های گرم منفی جداسازی شده از (ترشحات خلط لوله تراشه) بیماران بستری  در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان فیروزآبادی می باشد.

در این مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی 147 ایزوله گرم منفی از (ترشحات خلط لوله تراشه) بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان فیروزآبادی جداسازی شدند. تمامی نمونه ها با روش های میکروسکوپی و بیوشیمیایی تعیین هویت شدند. سپس برای کلیه ایزوله ها تست آنتی بیوگرام به روش کربی -بایر (Disk Diffusion) بر اساس استانداردCLSI 2019  انجام گرفت. نتایج به وسیله نرم افزار  SPSS-23مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد بیشترین میزان عفونت به ترتیب متعلق به ایزوله های اسنیتوباکتر بومانی با (68) 3/46%، (52) 4/35% عفونت با کلبسیلا پنومونیه، (20) 6/13% عفونت با پسودوموناس آیروژینوزا،  (4) 7/2% عفونت با اشرشیاکلی، (2) 4/1% سیتروباکتر دایورسوس و کمترین میزان عفونت با سیتروباکتر فروندی (1) 7/0% گزارش گردید. بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب در آنتی بیوتیک های پیپراسیلین (5/92%) و سفپیم (8/91%) دیده شد و کمترین مقاومت در آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین (8/74%) گزارش گردید.

با توجه به آلودگی بخش های بیمارستانی خصوصا بخش های مراقبت ویژه به باکتری هایی با مقاومت چندگانه به آنتی بیوتیک ها بررسی و پایش دوره ای نوع عفونت بیمارستانی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها در هر بخش از بیمارستان بسیار لازم و ضروری می باشد. با توجه به الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در مطالعه حاضر و اینکه پیپراسیلین و سفپیم جز درمان های آنتی بیوتیکی رایج تجربی در پنومونی های وابسته به ونتیلاتور می باشند، بازنگری در شیوه های درمان تجربی ضروری به نظر می رسد.