مقایسه اثر بخشی درمان هیجان مدار و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به صورت آنلاین بر کاهش مشکلات بین فردی و الگوهای ارتباطی زوجین در دوران قرنطینه ناشی از بیماری کرونا

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی به‌صورت آنلاین بر کاهش مشکلات بین فردی و الگوهای ارتباطی زوجین در دوران قرنطینه ناشی از بیماری کرونا بود. پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی زوجین شهر تهران بودند که در خلال بیماری کرونا و قرنطینه ناشی از آن دچار مشکلات ارتباطی شده بودند. از میان مراجعه‌کنندگان، تعداد 45 نفر از افراد به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در 3 گروه آزمایش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی (15 نفر)، آزمایش درمان هیجان مدار (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسین و سالاوی (1984) و مشکلات بین فردی (IIP-32) بود. اعضای گروه آزمایش اول به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت آنلاین در معرض درمان شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر اساس پروتکل ارایه‌شده توسط سگال و ویلیامز (2002) و گروه دوم آزمایش نیز به مدت 10 جلسه 90 دقیقه‌ای به‌صورت آنلاین در معرض درمان هیجان مدار جانسون (2010) قرار گرفتند و گروه کنترل نیز هیچ درمانی دریافت نکرد. نتایج نشان داد که رویکردهای هیجان مدار و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی توانسته‌اند به‌طور معنی‌داری بر کاهش مشکلات بین فردی و بهبود الگوهای ارتباطی در تمامی زیر مولفه‌ها موثر باشند. رویکرد هیجان مدار بیشتر از رویکرد ذهن‌آگاهی بر الگوهای ارتباطی و مشکلات بین فردی موثر است.