تاثیر طول فضای آخور و سطح انرژی خوراک بر رفتار تغذیه ای و الگوی مصرف خوراک در تلیسه های هلشتاین

به منظور بررسی اثرات طول فضای آخور و سطح انرژی خوراک بر رفتار تغذیه ای و الگوی مصرف خوراک از 40 راس تلیسه هلشتاین با میانگین وزن 32/8±363/4  کیلوگرم در آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی شامل عامل فضای آخور (24 و 48 سانتیمتر) و عامل سطح انرژی خوراک (بالا و پایین) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- فضای آخور کوچک (24 سانتی متر) با سطح انرژی پایین، 2- فضای آخور کوچک (24 سانتی متر) با سطح انرژی بالا، 3- فضای آخور بزرگ (48 سانتی متر) با سطح انرژی پایین و 4- فضای آخور بزرگ (48 سانتی متر) با سطح انرژی بالا بودند، 10 راس تلیسه هلشتاین اختصاص یافت. طول دوره آزمایش 100 روز شامل10 روز عادت دهی و 90 روز نمونه برداری بود. نتایج نشان داد که مقدار ماده خشک مصرفی طی ساعات صفر الی دو ساعت و نیز دو الی چهار ساعت پس از خوراک دهی وعده صبح برای تیمارهای دارای سطح انرژی پایین کمتر بود (p<0.05). در مطالعه حاضر سطح انرژی جیره ها، تعداد وعده های مصرف خوراک را به طور معنی داری تحت تاثیر قرار داد، به طوریکه تعداد وعده های مصرف خوراک در تیمار های دارای سطح انرژی پایین در مقایسه با تیمار های دارای سطح انرژی بالا، بیشتر بود (p=0.03). علاوه بر این اثرات طول فضای آخور بر رفتارهای تغذیه ای نیز معنی دار بود، به طوریکه تعداد وعده های مصرف خوراک برای تیمارهای با فضای آخور کوچک تر در مقایسه با فضای آخور بزرگ تر، بیشتر ولی طول هر وعده خوراک، کمتر بود (p=0.01). بنابراین از دو عامل فضای آخور و انرژی جیره می توان با کنترل شدت رقابت تلیسه ها، از آن به عنوان ابزاری مفید و کاربردی در مدیریت رفتار تغذیه ای و الگوی مصرف خوراک در تلیسه ها بهره جست.