بررسی ایمنوهیستوشیمیایی پروتئین های کانال پتاسیمی و بیوژنز میتوکندری در بافت قلب رت های نر متعاقب 8 هفته تمرین تناوبی فزاینده

از دیدگاه مطالعات مولکولی، تاثیر تمرینات تناوبی بر میزان بیان پروتئین های کانال پتاسیمی حساس بهATP  و پروتئین های مرتبط با بیوژنز میتوکندری مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی ایمنوهیستوشیمیایی پروتئین های کانال پتاسیمی حساس به ATP و بیوژنز میتوکندری در بافت قلب رت های نر متعاقب 8 هفته تمرین تناوبی بود.

 پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی بود که نمونه های آن را 10 سر رت نژاد نر ویستار سالم با میانگین وزنی 70±150 تشکیل داده بودند که به طور تصادفی به گروه کنترل و تمرین تناوبی تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی به مدت 8 هفته پروتکل تمرین را اجرا کردند. جهت انجام آزمایش های ایمنوهیستوشیمیایی بافت قلب، خارج و سطح پروتئین های بیوژنز میتوکندری (TFAM,PGC1α) و کانال های پتاسیمی (KIR6.2, SUR) در بطن چپ بافت اندازه گیری شد. از آزمون T مستقل برای تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 05/ 0 در نظر گرفته شد.

پس از 8 هفته تمرین تناوبی نشان داده شد که میزان بیان پروتئین های بیوژنز میتوکندری TFAM,PGC1α و پروتئین های کانال پتاسیمی (KIR6.2, SUR) در گروه تمرین تناوبی نسبت به گروه کنترل بالاتر است (001/0P =).

به نظر می رسد تمرین تناوبی موجب افزایش تعداد کانال های پتاسیمی حساس بهATP  در بافت قلب موش ها شده است، همچنین این تمرینات افزایش پروتئین های بیوژنز میتوکندریایی در بافت قلب را به همراه داشت.