اثربخشی خانواده درمانی رفتاری شناختی استوارت بر ضعف روانی و خودتنظیمی هیجانی در زنان باردار در اپیدمی کرونا

دوران بارداری از مهمترین و تاثیرگذارترین دوران زندگی یک مادر می باشد. سلامت جسمانی و وضعیت روحی-روانی مادر تاثیر بسزایی روی رشد و تکامل جنین و سلامتی آتی مادر و کودک دارد. این پژوهش با هدف اثربخشی خانواده درمانی رفتاری شناختی استوارت بر کاهش ضعف روانی و خودتنظیمی هیجانی زنان باردار بخش زنان زایمان و نوزادان بیمارستان امام سجاد (ع) تبریز در اپیدمی کرونا انجام گرفت.

روش تحقیق نمیه تجربی از نوع پیش آزمونو پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این طرح، مادران باردار مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی زنان و مامایی بیمارستان امام سجاد (ع) شهرستان تبریز طی سه ماهه سوم سال 1399 می باشد. از میان جامعه آماری 160 نفری به تعداد حداقل 24 نفر از زنان باردار زیر 30 هفته بارداری بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب نموده و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم بندی بصورت قرعه کشی انجام گرفت. گروه اول به عنوان گروه آزمایش و گروه دوم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و به پرسشنامه ضعف روانی (مقیاس هفتم از پرسشنامه MMPI) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (گارنفسکی  و همکاران، 2001) پاسخ دادند. ضریب پایایی پرسشنامه MMPI  0/84بود و اینکه گارانفسکی و همکاران اعتبار و روایی مطلوبی را برای این مقیاس ذکر کردند. ضریب آلفا برای خرده مقیاس های این پرسشنامه به وسیله گرانفسکی و همکاران  در دامنه 0/71تا 0/81گزارش شده است. برای تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

نتایج نشان داد که خانواده درمانی بر کاهش احساس ضعف روانی زنان باردار  تاثیر معناداری دارد (سطح معنی داری 0.01). همچنین آموزش های جلسات خانواده درمانی در خودتنظیمی هیجانی زنان باردار تاثیر مثبت دارد و خانواده درمانی رفتاری شناختی استوارت بر مولفه های خودتنظیمی هیجانی زنان باردار موثر است (سطح معنی داری 0.01).
 

برای  کاهش ضعف روانی، افزایش خودتنظیمی هیجانی و مولفه های در بین زنان باردار می توان از خانواده درمانی رفتاری شناختی استوارت استفاده نمود.