اثر سطوح مختلف اسید آمینه لوسین بر عملکرد، خصوصیات وکیفیت لاشه و بیان ژن های IGF-1 و انسولین در جوجه های گوشتی

لوسین یکی از اسیدهای آمینه شاخه دار می ‍ باشد که از طریق تحریک ترشح انسولین نقش مهمی در آنابولیسم عضلات، بافت چربی و کبد دارد.

اثرات سطوح متفاوت لوسین بر عملکرد، خصوصیات و کیفیت لاشه و بیان ژن های فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و انسولین در جوجه های گوشتی نر بررسی شد.

 5 سطح ال-لوسین (100 ، 110، 120، 130 و 140 درصد نیازهای سویه راس) با 250 قطعه جوجه نر یک روزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار (10 جوجه در هر تکرار) مورد ارزیابی قرار گرفت. در سن 42 روزگی، نمونه های خون 2 قطعه جوجه از هر تکرار (10 جوجه از هر تیمار) برای اندازه گیری بیان ژن IGF-1 سرم جمع آوری شد. سپس این جوجه ها بررسی و خصوصیات، کیفیت لاشه، نمونه برداری از عضله کبد و سینه برای اندازه گیری بیان ژن های IGF-1 سرم و انسولین کشتار شدند.

وزن بدن با مصرف سطح 140 درصد لوسین در مقایسه با سطح 100 درصد افزایش یافت. کاهش ضریب تبدیل خوراک با مصرف سطح 140 درصد لوسین مشاهده شد. بیان ژن IGF-1 عضله سینه و کبد با مصرف سطح 110 درصد افزایش یافت. بعلاوه، مصرف سطح 110 درصد لوسین باعث افزایش بیان ژن انسولین عضله سینه و کبد گردید. افزودن سطح 130 درصد لوسین موجب بهبود مقادیر پروتیین، چربی و خاکستر گوشت گردید. همچنین مصرف سطح 110 درصد لوسین موجب افزایش غلظت IGF-1 سرم شد.

مصرف لوسین در جیره جوجه های گوشتی باعث افزایش بیان ژن IGF-1 و انسولین و در نتیجه بهبود عملکرد، کیفیت لاشه و کاهش درصد چربی محوطه بطنی در جوجه های گوشتی می گردد.