مقایسه اثر بخشی روان نمایشگری و درمان شناختی رفتاری گروهی بر ترس از ارزیابی منفی، توجه متمرکز برخود و خود انتقادی در دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی

ترس از ارزیابی منفی،توجه متمرکز برخود و خود انتقادی از جمله عوامل شناختی مهم در اختلال اضطراب اجتماعی هستند.تاکنون مداخلات درمانی زیادی به منظور بهبود آنها معرفی شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و روان نمایشگری بر کاهش این نشانگان انجام شده است.

این تحقیق از نوع نیمه تجربی با دو گروه ازمون وگروه کنترل می باشد.در این تحقیق 60 نفر از دانشجویان دانشکده علوم پزشکی نیشابورکه دارای معیارهای اضطراب اجتماعی بودند، بعنوان نمونه های پژوهش در سه گروه 20 نفره شامل دو گروه ازمون و گروه کنترل بصورت تصادفی تقسیم شدند.هر سه گروه با فرم کوتاه پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی،پرسشنامه کانون توجه و خود انتقادی مورد ارزیابی قرار گرفتند.پس از12 جلسه 2 ساعته مداخله شناختی رفتاری و روان نمایشگری بصورت جداگانه در گروه های آزمون و عدم مداخله در گروه کنترل، مجددا عوامل شناختی فوق مورد سنجش قرار گرفتند.

یافته های تحقیق نشان داد مداخله شناختی رفتاری و روان نمایشگری هر دو باعث کاهش معنی داری در ارزیابی منفی(559/11=F و 001/0=p) توجه متمرکز بر خود(343/5= F و 011/0=p) و خود انتقادی (112/17=F و 001/0=p)در گروه های ازمون در مقایسه با گروه کنترل می شود. این تفاوت بین گروه های آزمون معنی دار ظاهر نشد(p>0/05).

هر دو مداخله شناختی رفتاری و روان نمایشگری بر ترس از ارزیابی منفی،توجه متمرکز برخود و خود انتقادی موثرند و می توانند بصورت جایگزین و بسته به شرایط در گروه های مختلف از جمله دانشجویان مورد استفاده قرار گیرند.