اثربخشی آموزش نظم دهی عاطفه بر تاب آوری زنان مبتلا به دیابت نوع 2

بیماران مبتلا به دیابت معمولا از پریشانی روان شناختی (نشانه های افسردگی، استرس و اضطراب) رنج می برند که باعث بدکارکردی و نقص در عملکرد شده و کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش نظم دهی عاطفه بر تاب آوری زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

این مطالعه از نوع طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با دو گروه مداخله و کنترل است. 27 نفر از زنان مبتلا به دیابت مراجعه کننده به یک آزمایشگاه در تهران بعد از مصاحبه اختصاصی با روانشناس بالینی به صورت در دسترس انتخاب شدند، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (13 نفر) و مداخله (14 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله تحت 12 جلسه 90 دقیقه ای آموزش قرار گرفتند. هر دو گروه در سه وهله اندازه گیری (پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری) پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون (2003) را پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره تحلیل شدند.

 نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان دادند که تفاوت معناداری در کل نمره تاب آوری بین گروه آزمایش و کنترل در سه وهله اندازه گیری مشاهده نشد. در خرده مقیاس تاثیرات معنوی تفاوت معنادار بین دو گروه مشاهده شد (05/0<p).

 با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود از این آموزش فقط در جهت بهبود تاثیرات معنوی تاب آوری در کنار دیگر درمان های شناختی برای بیماران مبتلا به دیابت استفاده شود.