نقش بازدید مذهبی مجازی بر تاب آوری در دوران کرونا

گردشگری مذهبی، به‏ منزله یکی از قدیمی ‏ترین سفرها، به واقعیتی اجتناب‏ ناپذیر برای ایجاد آرامش و رهایی از اضطراب ‏های زندگی جامعه صنعتی تبدیل شده است. جهان، در اواخر سال 2019، با بیماری کرونا دست به گریبان شد و صنعت گردشگری با محدودیت‏ های بی ‏شماری مواجه شد. سفر به ‏صورت مرسوم و پیشین انجام نشد و، در این شرایط، استفاده از ابزارهای الکترونیک در صنعت گردشگری به ‏سرعت موردتوجه واقع شد. با توجه به شیوع کرونا و ممنوعیت سفر، ‏تاب ‏آوری به مفهوم تاکید بر تحمل فشارها و شرایط بحرانی اهمیت می‏ یابد. در این تحقیق که به شیوه توصیفی و پیمایشی با هدف بررسی نقش بازدید مذهبی مجازی در ‏تاب ‏آوری در دوران کرونا انجام شده است و با توجه به شرایط و محدودیت ‏ها در سال 1399 و همچنین در دسترس‏ نبودن جامعه آماری، از روش نیمه‏آزمایشی استفاده شد. این روش با دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد تا تاثیر بازدید مجازی در تاب ‎آوری هر دو گروه ارزیابی شود. مولفه های تاثیرات معنوی، کنترل، ‏پذیرش تغییر مثبت، اعتماد به غرایز فردی و تحمل آثار منفی و تصور از شایستگی و صلاحیت فرد فرضیه ‏های تحقیق را مبنی بر نقش بازدید مجازی مذهبی در ‏تاب‏ آوری در دوران کرونا شکل دادند و آزموده شدند. قبل از شرکت در زیارت مجازی، در ابتدا، از هر گروه پیش ‏آزمون گرفته شد. در گام بعد، افراد گروه آزمایش مداخله، در طی یک ماه، چهار بار به زیارت مجازی کربلای دعوت شدند که این زیارت ‏ها هر هفته و به‏ مدت 15 دقیقه‏ انجام شد، اما گروه کنترل شامل هیچ ‏گونه مداخله ‏ای نشدند. در پایان، طرح پس‏ آزمون برای اندازه‏ گیری میزان ‏تاب ‏آوری افراد انجام شد. آزمون فرضیات نشان می‏ دهد که، در شرایط حاضر، گروه آزمایش تاب آوری بیشتری از گروه کنترل دارد.