شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر افزایش عملکرد در حمل و نقل دریایی با رویکرد تصمیم گیری چند شاخه مبتنی بر تئوری مطلوبیت

حمل و نقل از موارد لازم برای توسعه اقتصادی هر کشور به حساب می آید و در بین شیوه های مختلف حمل و نقل مثل حمل و نقل هوایی، زمینی و دریایی، حمل و نقل دریایی به جهت صرفه جویی هایی که در هزینه ها می کند و همچنین از این جهت که وضع تحریم و ایجاد محدودیت علیه خطوط کشتی رانی مبنایی در حقوق بین الملل ندارد، عمده حمل و نقل جهان را شامل می شود.

 به همین منظور در این تحقیق فاکتورهای ارزش آفرین در پیشرفت صنعت حمل و نقل دریایی از طریق روش های تحقیق در عملیات شناسایی می گردد. در تحقیق حاضر برای شناسایی نقشی که عوامل متفاوت در ارزش ایجاد شده نهایی ایجاد می کنند از معیارهای خدمات، کیفیت هزینه و زمان با استفاده از مدل ژوهانسون استفاده می شود، همچنین از روش مطلوبیت چند معیاره (MAUT) برای ارزیابی و مقایسه ارزش فرآیندهای متفاوت بخش مختلف صنعت حمل و نقل دریایی استفاده شده است.

 کاربرد روش مطلوبیت چند معیاره با یک نمونه از هر بخش صنعت یعنی خطوط کشتیرانی منظم، کشتی های فله بر، کشتی های تانکر وکشتی های بارهای تخصصی نمایش داده شده است.

 نتایج نشان داد که مهمترین عامل از سوی شرکت های حمل و نقل، تاکید بر کیفیت است. همچنین اهمیت متفاوتی بر خدمات و هزینه در بخش های مختلف صنعت وجود دارد و معیار زمان به صورت کم ارزش ترین عامل توسط هر چهار بخش از شرکت های بررسی شده، تلقی شده است.