شناسایی و اولویت بندی الزامات بیرونی کالبد محور مراکز خودامدادی محله با استفاده از تکنیک AHP

بحران زلزله، یکی از مهمترین بحران های شهری در ایران و سراسر جهان می باشد و پیشگیری از آن، نیازمند طیف وسیعی از مجموعه اقدامات مختلف است. در تجارب زلزله های پیشین، معمولا تیم های نجات و امداد سر موقع به نقاط بحرانی نمی رسند و تعداد تلفات افزایش می یابد. مرکز خودامدادی محله، یکی از زیرساخت های نوین کالبدی همراه با ظرفیت های تجمیعی اجتماعی و مدیریتی به منظور استقرار مشارکت در حوزه مدیریت اضطرار زلزله است، که تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و دسته بندی مجموعه الزامات استقرار مرکز خودامدادی محله ای از منظر زوایای بیرونی موقعیت مکانی مرکز می باشد.

مبتنی بر منطق استدلال قیاسی به همراه رویکرد کیفی در پژوهش به همراه مطالعات کتابخانه ای و فنون کمی تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار Expert Choice برای گردآوری داده های دو بخشی تحقیق می باشد. ساختار پژوهش دارای دو بخش نظری و کاربردی در راستای اهداف تحقیق در قالب شناخت و اولویت بندی مجموعه الزامات بیرونی کالبدی مراکز خودامدادی محله با رویکرد تحلیلی به کمک قضاوت خبرگان به تعداد 20 نفر طراحی شده است.

بیانگر امکان تدقیق مفهومی- کارکردی مرکز خودامدادی محله در کنار شناخت و خوشه بندی اولویت مند مجموعه الزامات بیرونی کالبد محور این مراکز نوپدید در قالب یک الگوی کیفی نظام مند می باشد. ماهیت مرکز، غیرتکنیکال و و اولویت اول، در معیارها و زیرمعیارهای منتخب تحقیق به ترتیب شاخص سازگاری امدادی و مرکز هلال احمر می باشد.

با توجه به مطالعات پراکنده قبلی، این پژوهش، پارامترهای تجمیعی موثر در استقرار بیرونی مراکز خودامدادی را شناسایی و به شکل خوشه های اولویت مند در دسترس محققان قرار داد. همچنین، بخشی از ظرفیت های نظری مرکز خودامدادی معرفی شده و امکان استفاده از نتایج برای مکان یابی مرکز نیز امکان پذیر می باشد.