تعاملات علمی و فنی ایران و اروپا در عصر صفویه

یکی از پیامدهای تشکیل دولت صفویه در ایران (1135-907ق./1722-1501م.)، گسترش روابط خارجی با اروپا بود که افزون بر مناسبات سیاسی و تبادلات تجاری، تعاملات علمی و فنی را نیز در بر می گرفت. به طور معمول، پژوهشگران بر روابط سیاسی و اقتصادی بیش از سایر جنبه های روابط متمرکز شده و مقوله های علمی و فنی تا حدودی مغفول مانده اند. هدف از پژوهش حاضر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی، تعاملات علمی و صنعتی ایران و اروپا را در عصر صفویه بررسی کند. یافته های پژوهش حاکی از آن هستند که در خلال تماس های دیپلماتیک و روابط بازرگانی میان ایران و غرب در عصر صفویه، مراودات علمی و فنی نیز وجود داشته که البته دامنه آن گسترده نبوده است. این مراودات در حد استفاده شاهان صفوی از خدمات علمی متخصصان اروپایی در حرفه های ساعت سازی، جواهرسازی، توپ ریزی، پزشکی و مهندسی بود.