بکارت و احکام آن از دیدگاه مذاهب اسلامی

مفهوم بکارت از نگاه لغت و عرف مفهوم خاص و به معنای داشتن پرده بکارت دختری است اما در مفهوم اصطلاحی فقهی آن؛ اگرچه از نگاه بعضی به همین معنی گرفته شده است لکن بیشتر فقهای مذاهب اسلامی معیار و ملاک های دیگری را برای بکارت مطرح نموده احکام بکارت را بر آن متفرع دانسته اند. در این نوشتار بعد از تبین مفهوم باکره و ثیب از نظر لغوی، به ملاک های فقهی آن از نگاه مذاهب اسلامی پرداخته شده است و به سه ملاک (زایل نشدن بکارت از راه آمیزش مطلقا، از راه مشروع و عدم آمیزش مشروع) از ملاکهای متعددی که فقهای اهل بیت مطرح کرده مورد توجه است که دو ملاک (زایل نشدن پرده از راه آمیزش مطلقا و از راه مشروع) در مذاهب اربعه اهل سنت نیز مورد قبول اند در نهایت به ملاک عدم آمیزش مشروع ترجیج داده شده است. و در پایان به احکام متفرع بر بکارت از نگاه مذاهب اسلامی پرداخته؛ که قبل از ازدواج مورد نظر اند؛ در اذن، از بین نظرات گوناگون ولایت تشریکی بین دختر و ولی پذیرفته سکوت باکره را در بالاتفاق در اذن کافی دانسته است و در ازاله دخولی زانی را علاوه بر مجازات حدی ضامن مهر المثل و ارش بکارت و در صورت رضایت زن علاوه حد بر زن، مهر را نیز ساقط و در ازاله غیر دخولی علاوه بر تعزیر، جانی را ضامن ارش بکارت دانسته شده و نیز در این باره به آراء مذاهب اربعه پرداخته شده است.