پیشگیری از پدیده کولبری در سیاست جنایی ایران

ساکنین مناطق مرزی در ایران همواره سختی های زیادی را متحمل می شوند و به این دلیل که در حیطه ی جغرافیایی حساسی زندگی می کنند همواره دچار مشکلاتی از قبیل فقر، مشکلات فرهنگی و اقتصادی و امکاناتی می باشند و لازم به ذکر است که یکی از مهم ترین مشکلاتشان مسیله ی بیکاری می باشد که خود به نوبه خود می تواند مولد فقر و دیگر مسایل اقتصادی باشد لذا ساکنین آن مناطق به ناچار مجبورند به شغل هایی از قبیل کولبری روی آورند تا از این راه امرار معاش نمایند؛در واقع کول بر اصطلاحی است که توسط مردم محلی مناطق کردنشین، به افرادی گفته می شود که برای کسب درآمد زندگی خود، به حمل اجناسی، بین دو طرف خط مرزی مبادرت می ورزند.

پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است.

کولبران بیشتر در استان های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه و ایلام مشغول به کار هستند.لازم به ذکر است که کولبری به نوعی قاچاق محسوب می گردد که از لحاظ آموزه های جرم شناسی نظری مبتنی بر نظریه های آنومی، فشار، تضاد و فنون خنثی سازی جهت ارتکاب آن است و از منظر آموزه های جرم شناسسی پیشگیرانه و سیاستگذاری جنایی تدابیر خاصی از جمله ضرورت ایجاد عدالت در توسعه کسب و کار، توسعه کشاورزی و فعالیت های باغداری، ایجاد منطقه آزاد و راهکارهای دولتی در جهت توسعه مرزها، تشکیل تعاونی های مرزنشین و مدیریت آن توسط ساکنین و صدور کارت بازرگانی الکترونیک را برای آن می توان سنجید.