مقایسه عملکرد عضلات شانه، تنه و گردن با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی

 یکی از مهمترین گروه هایی که در معرض سندرم متقاطع فوقانی قرار می گیریند نظامیان هستند. نظامیان به واسطه فعالیت های بدنی که دارند اغلب دچار سندرم متقاطع فوقانی می شوند. در همین راستا هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی مقایسه ای عملکرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی است.

این تحقیق از نظر زمان مقطعی، از لحاظ موضوعی یک تحقیق کاربردی و از لحاظ روش یا استراتژی یک تحقیق علی-مقایسه ای میباشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، شامل 120 افسر مرد 45-30 ساله استان کرمانشاه با حداقل 7 سال سابقه کار بود. با در نظر گرفتن شرایط ورود و خروج آزمودنی ها تعداد 70 نفر به صورت هدفمند و دردسترس در دو گروه 35 نفره افسران با و بدون سندرم متقاطع فوقانی انتخاب شدند و پس از هماهنگی و آشنایی با چگونگی و ماهیت پژوهش و تکمیل فرم رضایت نامه، اطلاعات لازم گردآوری گردید. از ابزارهای دوربین عکاسی، خط کش منعطف و داینامومتر به ترتیب برای اندازه گیری سر به جلو، شانه گرد، کایفوزیس و عملکرد ایزومتریک برخی از عضلات شانه، گردن و تنه استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری داده های خام به دست آمده از اندازه گیری ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 است که در دو بخش توصیفی و استنباطی ارایه شده است.

افراد با سندرم متقاطع فوقانی با میانگین (سن = 3/57±34/85 سال، قد = 0/04±178 سانتی متر، وزن = 11/82±76/77 کیلوگرم) و افراد بدون سندرم با میانگین (سن = 2/93±34/02 سال، قد = 0/05±179 سانتی متر، وزن = 11/01±91/79 کیلوگرم) بودند که تحلیل آماری نشان داد که در سطح معناداری 0/05 درصد تفاوت معناداری بین ویژگی های دموگرافیک وجود ندارد. نتایج نشان می دهد که بین عملکرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظامیان با و بدون سندرم متقاطع فوقانی اختلاف معناداری وجود دارد (0/05>P).

با توجه به نتایج این پژوهش می توان مشاهده کرد که الگوهای وضعیت ثابت و تکراری در گروه با سندرم به دلیل نوع و میزان فعالیتشان با رایانه و ایجاد پاسچر ثابت بر نمره قدرت عضلانی و دامنه های حرکتی شانه اثرگذار بوده، که این مسیله در گروه بدون سندرم به دلیل نوع فعالیت شغلی آن ها کمتر دیده شده که می تواند نشان دهنده تاثیر الگوی صحیح وضعیتی در حین فعالیت بر بروز اختلال حرکتی بازو باشد.