تحلیل نقش ارتباطی-اجتماعی پلیس با سازمان های مردم نهاد، از بعد پیشگیری از جرایم

 توجه به پدیده وقوع جرایم و آمارهای مرتبط با آن در سطح جهان، نشان‌گر این واقعیت است که مسیله آسیب‌های اجتماعی به عنوان یکی از متغیرهای مهم در بعد امنیت عمومی جامعه می‌باشد. امروزه، با ظهور و بروز سازمان‌های مردم‌نهاد (NGO) به عنوان سازمان‌های غیررسمی و با هدف جلب مشارکت مردم در سرنوشت خود این سازمان‌ها، نقش موثری را در پیشگیری از جرایم ایفا می‌کنند.

 پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و با استفاده از روش پژوهشی توصیفی- تحلیلی و با بهره‌گیری از مدل تحلیلی (SWOT) به دنبال احصاء فرصت‌ها، تهدیدها، ضعف‌ها و قوت‌های نقش ارتباطی- اجتماعی پلیس با سازمان‌های مردم‌نهاد در پیشگیری از جرایم انتظامی می‌باشد.

 با تحلیل مبانی نظری و پیشینه پژوهش‌های مربوط به سازمان‌های مردم‌نهاد کشور و قوانین و مقررات مربوطه مطالعه و نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای آن تعیین گردید که در 4 گروه کلی تقسیم می شوند، که هر یک از گروه‌ها شامل تعدادی شاخص مختص به خود می‌باشد، سپس تجزیه‌وتحلیل داده‌ها توسط مدل تحلیلی (SWOT) صورت گرفت و در همین راستا، راهبردهایی تدوین گردید. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که به سبب بی‌ثباتی مدیریتی، ناکافی بودن امکانات مالی، انسانی و تشکیلاتی سازمان‌های مردم‌نهاد، عدم نظارت قوی از سوی سازمان‌های صلاحیت‌دار، عدم استفاده از افراد متخصص در زمینه جرم، سازمان‌های مذکور از برنامه‌های تعریف‌شده و مشخص به منظور مدیریت بهینه محیط امنیتی و انتظامی دور مانده‌اند و در حقیقت، در اجرای نقش خویش در حوزه مدیریت صحیح جرایم با کج‌کارکردی مواجه شده‌اند.