اثربخشی مهارت های ارتباطی به منظور پیشگیری از خشونت جسمی و جنسی در زنان قربانی خشونت خانگی

 پیشگیری از پدیده خشونت خانگی یکی از چالش های عمده قرن بیست و یکم است و تبدیل به بحران جدی برای تمامی کشورها از جمله ایران شده است. یکی از متغیرهای تاثیرگذار بر افزایش خشونت خانگی، ناآگاهی زوجین از مهارت های ارتباطی جهت حل تعارض و مدیریت خشم است که این عامل باعث ایجاد و تشدید خشونت در بین آن ها می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر کاهش خشونت خانگی در زنان قربانی خشونت خانگی شهر کرج در سال 98-1397 انجام شد.

 این پژوهش میدانی به روش توصیفی-تحلیلی از نوع علی-مقایسه ای و مداخله ای با پیش آزمون-پس آزمون و با گروه گواه بود.

 یافته‌ها نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی بر کاهش خشونت جسمی و خشونت جنسی به ترتیب با شدت اثر 47 و29 درصد موثر و در سطح 01/0 معنی دار بود. با این وصف، توجه به ابزارهای کیفری، بدون توجه به ابزارهای پیشگیرانه غیرکیفری مانند آموزش مهارت های ارتباطی، موثر و کافی نخواهد بود؛ زیرا الزام افراد به رعایت حقوق زنان و پیشگیری از ارتکاب خشونت علیه آنان، با تکیه بر آموزش و آگاه سازی به عنوان یک مکانیسم درونی در مقایسه با مکانیسم های بیرونی از جمله وضع قانون و اجرای مجازات، راهکاری موثرتر و کاربردی تر است و در نتیجه، ابزارهای کیفری و ابزارهای غیرکیفری هیچ یک به تنهایی کارآمد نبوده، بلکه در کنار هم و موازی با هم می توانند موثر و کارآمد واقع شوند.