تحلیل رضایتمندی شهروندان از پارک های شهری از منظر عدالت توزیعی (مطالعه موردی: منطقه شش شهرداری مشهد)

عدالت توزیعی بر تخصیص منصفانه منابع در میان افراد جامعه تاکید دارد. شیوه توزیع خدمات و امکانات درنهایت بر رضایت مندی شهروندان تاثیر می گذارد. از منظر نظریه جان رالز در رابطه با عدالت توزیعی، هیچ نابرابری مجاز نیست مگر این که به نفع اقشار کم درآمد باشد. هدف این پژوهش بررسی میزان رضایت مندی شهروندان منطقه شش شهرداری مشهد از پارک های شهری از منظر عدالت توزیعی و روش گردآوری اطلاعات اسنادی و پیمایشی است. در مرحله میدانی، پس از طراحی پرسش نامه در قالب هفت شاخص و 38 گویه، پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 0.735 تایید شد. سپس با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر از شهروندان منطقه شش مشهد مورد پرسش قرار گرفتند و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شده است. نتایج نشان می دهد، شاخص های دسترسی، بهداشت، امنیت، خدمات و مدیریت، کمترین و شاخص های مبلمان و کیفیت فضای سبز، بیشترین میزان رضایت شهروندان منطقه را به خود اختصاص داده است. اکثریت پاسخ دهندگان از تعداد و مکان یابی پارک ها رضایت ندارند. از منظر نظریه عدالت رالز می توان رضایت پایین شهروندان که نشان از توزیع، دسترسی و کیفیت نامناسب پارک ها دارد را ناعادلانه نیز تعبیر کرد و منطقه شش مشهد به عنوان یکی از مناطق محروم این شهر، از این نظر از عدالت کمتری برخوردار است.