بررسی حکم حبس موقت مدیون مدعی اعسار از منظر فقه و حقوق ایران

امکان استفاده از ابزارهای کیفری در امور حقوقی محل اختلاف فقها می باشد. چنان چه شخصی متهم به ارتکاب جرم باشد، در بعضی موارد امکان بازداشت وی مورد قبول قرار گرفته است اما استفاده از این اقدامات تامینی کیفرگونه در امور حقوقی نیاز به بررسی جواز یا عدم جواز آن از منظر فقهی و حقوقی دارد. تزاحم حقوق داین و مدیون منجر به اختلاف نظر در این خصوص شده است. با توجه به این که اصل در برخورد اولیه با افراد ،حمل فعل آنها بر احسن و برایت می باشد به نظر می رسد چنان چه فرد مدیون، مدعی اعسار گردد تا زمان تشخیص صحت یا عدم صحت ادعای وی، امکان بازداشت وی وجود ندارد. فقهای امامیه و اهل سنت نیز در این خصوص موضوع را مورد بررسی قرار داده اند. بررسی ادله احکام آنها نیز نشان خواهد داد که نمی توان حکم به بازداشت مدیون مدعی اعسار داد. از طریق مصداق شناسی این مهم در نگاه فقهای فریقین و داوری نظرات مطروحه، حکم صحیح در این مورد مشخص خواهد گردید و با توجه به تبیین نظریه صحیح در فقه به تفسیر قوانین موضوعه مربوط به مدیون مدعی اعسار با توجه به همین نظریه خواهیم پرداخت.