رژیم صهیونیستی؛ افق همکاری ها و تنازعات احزاب داخلی

برگزاری بیست و پنجمین انتخابات کنست در 10 آبان 1401 و تشکیل کابینه نتانیاهو با ایتلاف حزب لیکود با سه حزب مذهبی دیگر که از 64 کرسی پارلمانی برخوردارند، ازیک سو، موجب این امیدواری در میان صهیونیست ها شده که سرانجام پس از برگزاری 5 انتخابات در 4 سال اخیر، صاحب دولتی نسبتا باثبات شده اند و از سوی دیگر، حضور 50 درصدی احزاب مذهبی در کابینه برای اولین بار در تاریخ این رژیم، موجب نگرانی های شدید در میان صهیونیست های سکولار شده است. در سال های اخیر و با گرایش جامعه رژیم صهیونیستی به راست گرایان، در محافل حاکمیتی این رژیم چالشی گریبانگیر دموکراسی ادعایی آن شده که خود را در قالب تعارض میان راست گرایان افراطی از احزاب صهیونیسم دینی و حزب لیکود از یک سو، و چپ گرایان از سوی دیگر، نشان داده است. تحلیلی رفتارشناسانه از اقدامات و اظهارات احزاب و کابینه های متعدد رژیم صهیونیستی در چند سال گذشته نشان می دهد که می توان سه محور کلی در باب چیستی منازعات مطرح کرد. اولین و مهم ترین محور منازعه در میان احزاب و گروه های اجتماعی، موضوع «جایگاه قانونی و قضایی دیوان عالی رژیم صهیونیستی» بوده است. این مسیله هم اکنون نیز با سیطره راست گرایان و احزاب مذهبی بر کابینه، به مهم ترین موضوع اختلافی میان آنها و احزاب اپوزیسیون در سطح ساختار حکومتی و اجتماعی تبدیل شده است. دومین محور به «تلاش احزاب دینی در هدایت مصوبات کنست و اقدامات حکومت به سمت دستورات هالاخایی» برمی گردد. این احزاب به ویژه در کابینه جدید نتانیاهو که بسیاری از کرسی های وزارتی و مناصب اجرایی را در اختیار گرفته اند، رنگ و بوی تازه ای گرفته است. سومین محور در موضوع منازعات احزاب صهیونیستی، مسیله «فلسطینی ها اعم از فلسطینی های ساکن اراضی 1948 و اراضی اشغالی 1967» است.