تاثیر درمان با گاماگلبولین وریدی در میوپاتی های التهابی مقاوم به درمانهای رایج

قدم اصلی در درمان دارویی بیماری های التهابی عضله کورتیکواسترویید و گاهی داروهای سرکوب گر ایمنی می باشد. از آن جا که در بعضی مواقع بیماران به این درمان ها مقاوم می شوند و از سوی دیگر این داروها عوارض زیادی در دراز مدت دارند، درمان های دیگری از جمله ایمنوگلبولین وریدی(IVIG) به کار گرفته شده اند. براساس این مطلب مطالعه حاضر جهت بررسی اثرات IVIG صورت گرفت. در این مطالعه 5 بیمار بزرگسال (4 زن و 1 مرد) با متوسط سنی 49 سال که مبتلا به میوپاتی التهابی (3 نفر پلی میوزیت و 2 نفر درماتومیوزیت) و مقاوم به درمان بودند، برای آن ها IVIG با دوز بالا تجویز شد. قبل از درمان ذکر شده، بیماران درمان های معمول مانند پردنیزولون (5 نفر)، متوترکسات (2 نفر)، آزاتیوپرین (3 نفر) و هیدروکسی کلروکین (1 نفر) دریافت کرده بودند. در این بیماران IVIG به میزان 2 گرم به ازای کیلوگرم در عرض 4 روز در هر ماه تجویز گردید و ارزیابی براساس قدرت عضلات پروگزیمال، میزان گرفتاری مری و آنزیم های عضله صورت گرفت. متوسط قدرت عضلانی قبل و بعد از پایان دوره IVIG به طور چشم گیری بهبود پیدا کرد و عارضه دارویی وجود نداشت. یک بیمار به علت سرطان کولون فوت کرد و 1 بیمار 2 سال بعد از پایان دوره IVIG دچار عود شد. این مطالعه موثر بودن IVIG در درمان پلی میوزیت و درماتومیوزیت مقاوم به درمان های معمول را تایید کرد بدین معنی که این درمان می تواند جای گزین سایر درمان ها شده یا در کاهش دوز استرویید و سایر داروهای سایتوتوکسیک مفید باشد.