وقوع نزاع طایفه ای-ایلی در مناطق مرزی و عوامل موثر بر آن (موردمطالعه: شهر پارس آباد)

شهر پارس آباد از توابع استان اردبیل، به دلیل بافت سنتی، ایلی و سرمایه اجتماعی درون گروهی، میزان نزاع و درگیری بالایی را به خود اختصاص داده است. شهر پارس آباد، یک جامعه با ساختار جمعی-سنتی و شاهد نزاع طایفه ای –ایلی زیادی هست، هدف این پژوهش، مطالعه درباره وقوع نزاع طایفه ای-ایلی و عوامل موثر بر آن است. روش پژوهش از نوع کمی-پیمایش و ابزار آن پرسشنامه محقق ساخته و استاندارد، روش نمونه گیری از نوع خوشه ای تصادفی و حجم نمونه برابر با 384 نفر (طبق فرمول کوکران) انتخاب شده است. پشتوانه نظری پژوهش، نظریه جمع گرایی (سرمایه اجتماعی محدودکننده گروهی) است. نتایج نشان می دهد که میزان گرایش به نزاع طایفه ای-ایلی در بین مردان (69/13) در مقایسه با زنان؛ افراد مجرد (70/13) نسبت به گروه متاهل، گروه سنی 18 تا 30 سال (18/14) در مقایسه با گروهای سنی بالای 30 سال، افراد بیسواد و ابتدایی (95/13) در مقایسه با سایر گروه های تحصیلی، گروه شغلی بیکار (20/14) و دامدار (05/14) در مقایسه با گروه شغلی دانشجو، کشاورزی و دولتی، گروه طبقه پایین (71/13) نسبت به طبقه بالا و متوسط و درنهایت ساکنان محیط روستایی (98/13) نسبت به ساکنان شهری، بیشتر است. نتایج استنباطی نشان می دهد که بین اعتماد درون گروهی (341/0)؛ انسجام درون گروهی (209/0)؛ نابرابری قدرت اجتماعی (171/0)؛ تعلق طایفه ای-ایلی (450/0)؛ تعصب اجتماعی (382/0)؛ داغ ننگ ایلی (118/0)؛ محرومیت نسبی (390/0)؛ تصور خیرمحدود (226/0)؛ سطح طبقه اجتماعی (238/0-) با نزاع طایفه ای-ایلی رابطه معناداری داشته است. درمجموع ضریب همبستگی چندگانه برابر با 289/0 و ضریب تبیین کلی برابر با 263/0 است.