تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر میزان VEGF، FABP بافت چربی و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی چاق دیابتی نوع 2

دیابت نوع 2 و چاقی با تغییرات میزان متابولیسم بدن همراه هستند که عامل تعیین کننده در پیشرفت مقاومت به انسولین محسوب می شود. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر میزان فاکتور رشد اندوتلیال عروقی A (VEGF-A) و پروتیین متصل به اسید چرب بافت چربی (A-FABP) در بافت چربی موش های صحرایی چاق مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

روش شناسی: 

در این مطالعه تجربی، تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار چاق (میانگین وزن 20±300 گرم) به طور تصادفی در چهار گروه شامل 1) کنترل چاق، 2) شم (چاق)، 3) دیابتی چاق و 4) دیابتی چاق- تمرین تناوبی با شدت بالا قرار گرفتند. برای ایجاد دیابت نوع 2 از تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید- استرپتوزوسین استفاده شد. برنامه تمرین تناوبی با شدت بالا 4 روز در هفته به مدت شش هفته اجرا شد. میزان VEGF-A و A-FABP بافت چربی رت ها با استفاده از کیت و به روش الایزا اندازه گیری شد.

میزان VEGF-A بافت چربی در گروه دیابتی چاق نسبت به گروه کنترل چاق به طور معنی داری کمتر بود (001/0P=). همچنین میزان A-FABP (001/0P=) بافت چربی و مقاومت به انسولین (004/0P=) در گروه دیابتی چاق نسبت به گروه کنترل چاق به طور معنی داری بیشتر بود. تمرین تناوبی با شدت بالا موجب افزایش معنی دار میزان VEGF-A و کاهش میزان A-FABP بافت چربی و مقاومت به انسولین موش های دیابتی چاق شد (001/0P=).

به نظر می رسد تمرین تناوبی با شدت بالا می تواند به بهبود شاخص های متابولیک بافت چربی و مقاومت به انسولین موش های دیابتی چاق کمک کند.