«استیگما» چالش جدید در محیط بالینی در طول شیوع COVID-19: تجربیات کادر پزشکی

بیماری های همه گیر و شیوع آن ها برای سلامتی انسان تهدید بزرگی به حساب می آید که منجر به اثرات سوء سلامت روان به دلیل بروز تغییرات شدید در زندگی می شود. این مطالعه با هدف کاوش در رابطه با تجربه ی استیگما در کادر پزشکی خط مقدم مبارزه با کرونا انجام شد.

پژوهش کیفی حاضر به روش پدیدار شناسی هرمنیوتیک با تاکید بر روش ون مانن (van Manen's method) در مرکز آموزشی درمانی بوعلی سینای شهر قزوین، صورت گرفت. این پژوهش از اوایل آبان ماه تا اوایل بهمن ماه 1400 به طول انجامید، مشارکت کنندگان به شیوه ی نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به مرحله ی اشباع داده ها، مورد مصاحبه قرار گرفتند.

مطالعه ی ما نشان داد که شرکت کنندگان، سه نوع استیگمای اجتماعی، وابستگان و استیگما به خود را تجربه کرده اند. ابتدا 190 کد استخراج شد و پس از کاهش، حذف و ادغام های صورت گرفته، 130 کد اولیه باقی ماند و در نهایت با تجزیه و تحلیل اطلاعات 8 طبقه، 63 زیر طبقه و 4 درون مایه «استیگما خود، استیگما اجتماعی، استیگما وابستگان و سازگاری با استیگما» استخراج گردید.

مشارکت کنندگان در مطالعه به کاهش همکاری در محیط کار به دلیل مواجهه کمتر با بیماران مبتلا به کووید و همچنین تغییرات در خلق همانند ایجاد ترس، استرس، اضطراب و خشم و کاهش اعتماد به نفس و احساس شرم و غیره ناشی از استیگما اشاره کردند.