رابطه رفتار تقلب با جهت گیری هدف، خودکارآمدی و تحمل ابهام

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه رفتار تقلب با جهت گیری هدف، خودکارآمدی و تحمل ابهام است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، بنیادی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانشجویان دختر و پسر ورودی سال 1399 در دانشگاه آزاد تهران شمال، در رشته روانشناسی بودند که تعداد آنها برابر با  503 نفر بود. تعداد 217 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده به کمک جدول مورگان، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه جهت گیری هدف ویل و مک گریگور؛ پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر؛ پرسشنامه تحمل ابهام مک لین و همکاران؛ پرسشنامه تقلب تحصیلی و پرسشنامه ابعاد شخصیتی هگزاکو استفاده شد.
یافته های پژوهش نشان داد که جهت گیری هدف و خودکارآمدی، بر رفتار تقلب دانشجویان، تاثیر مستقیم دارند (05/0> P)؛ اما تحمل ابهام، بر رفتار تقلب دانشجویان تاثیر مستقیم ندارد (05/0< P). نتایج مربوط به بررسی تاثیرات غیرمستقیم زیرمقیاس های جهت گیری هدف (با واسطه گری ویژگی های شخصیتی) بر رفتار تقلب نشان داد جهت گیری یادگیری (با واسطه گری مولفه برونگرایی: 05/0> P)؛ جهت گیری عملکرد گرایشی (با واسطه گری مولفه های صداقت و برونگرایی: 05/0> P)؛ جهت گیری عملکردگریزی با واسطه گری مولفه های صداقت، تهییج پذیری، برونگرایی، دلپذیری، باوجدان بودن: 05/0> P) در رفتار تقلب، اثر غیرمستقیم می گذارد؛ اما بلاتکلیفی در جهت گیری هدف با واسطه گری هیچکدام از مولفه های مربوطه در رفتار تقلب، اثر غیرمستقیم نمی گذارد (05/0< P). در ادامه، نتایج نشان داد خودکارآمدی، با واسطه گری تمامی مولفه های صداقت، تهیج پذیری، برونگرایی، دلپذیری، باوجدان بودن و گشودگی نسبت به تجربه در رفتار تقلب، اثر غیرمستقیم می گذارد. در نهایت نیز نتایج نشان داد تحمل ابهام، تنها با واسطه گری برونگرایی در رفتار تقلب، اثر غیرمستقیم می گذارد.