ژئوپلیتیک نوظهور سایبری؛ فرصتی برای همگرایی در خلیج فارس

امروزه دنیا در حال تجربه تحولی تاریخی و بنیادین است و یکی از مهم ترین پیشران های این تحول، فناوری اطلاعات و ارتباطات و پیدایش زیست بوم سایبری است. تحول دیجیتال یک روند گذرا نیست بلکه انقلابی است با سرعت فزاینده و در حال شدن. در این مقاله تلاش شده تا نشان داده شود چگونه با فرصت شناسی و درک درست تحول فوق، می توان در ژیوپلیتیک بی ثبات و منازعه آفرین خلیج فارس، به یک ژیوپلیتیک سایبری همکاری محور شکل داد. در این راستا، ضمن تبیین دلایل پیدایش و تثبیت ژیوپلیتیک سایبری در سطح جهانی و منطقه ای، بر اساس رویکرد نظری نوکارکردگرایی، به تحول فوق در خلیج فارس نه از منظر تهدید بلکه از منظر فرصت پرداخته و راهکارهایی عملی برای محقق شدن آن ارایه شده است. نقطه عطف این مقاله در ارایه فهمی جدید، سازنده، همگراساز و فرصت آفرین از موضوع سایبر است که در پیوند با ژیوپلیتیک اغلب به شکل تهدید عنوان و با تمرکز بر ابعاد سلبی، اغلب تحولی با پیامدهای منفی بازنمایی شده است. ایده شکل گرفته برای این نوع همکاری و حتی همگرایی، آنقدر وزن دارد تا در پیشنهاد رسمی دولت ایران به کشورهای منطقه همانند طرح پیشنهادی صلح هرمز قرار گیرد و برای تحقق آن تلاش شود.