تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی سرعتی بر شاخص های استرس اکسایشی هیپوکمپ رت های نر ویستار

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی سرعتی بر سطح شاخص های استرس اکسایشی در هیپوکمپ رت-های نر ویستار بود. پژوهش حاضر از نوع تجربی است که درآن 16 سر رت نر ویستار (150-130 گرم) تهیه و پس از دوره سازگاری با محیط و رسیدن به دامنه وزنی مطلوب، بطور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل (CO) و تمرین تناوبی سرعتی (SIT) تقسیم شدند. تمرین به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته، 4-9 تناوب 10 ثانیه ای در هر جلسه و بازیافت فعال 60 ثانیه ای بین تناوب ها انجام شد. چهل و هشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها بیهوش شده و بافت هیپوکمپ جدا گردید و سطح مالون دی آلدیید (MDA)؛ آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسیددیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)؛ و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) در بافت هیپوکمپ به عنوان شاخص های استرس اکسایشی سنجیده شد. از آزمون آماری تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داد ها استفاده شد (05/0>p). یافته ها نشان داد بین گروه ها از نظر مقادیر MDA و TAC و همچنین فعالیت GPx هیپوکمپ تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<p). با اینحال، فعالیت SOD در گروه SIT در حد معناداری زیادتر از گروه CO بود (05/0>p). باتوجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر میرسد که SIT با تناوب های 10 ثانیه ای علیرغم شدت بسیار زیاد باعث تحریک استرس اکسایشی در هیپوکمپ نمیشود، روند تغییرات TAC و GPx و همچنین افزایش معنادار مشاهده شده در فعالیت آنزیم SOD پیشنهاد کننده این است که این نوع تمرین میتواند تاثیری مثبت بر وضعیت اکسیدانی- آنتی اکسیدانی هیپوکمپ رت ها داشته باشد.